Fornuftig og rett mat på tur! :D

Når ein reiser på tur treng kroppen meir energi enn vanleg. Dess meir vi brukar musklane våre, dess større blir energibehovet vårt. Kroppen får energi ved å forbrenne karbohydrat, protein, feitt, vatn og mineral som er i maten vi et. Dette blir omgjord til energi som kroppen vår kan bruke. Og når ein går turar er det også viktig å få i seg nok væske. Vi slepp ut væske gjennom pusten, fordamping frå huda og gjennom sveitt. Når ein går lengre turar er det lurt å få i seg meir enn 2 liter væske per døgn.

På turar kan vi godt få i oss meir karbohydratar enn til vanleg for å sikre nivået på blodsukker og glykogen. Når ein arbeider hardt varer berre glykogenlageret i 1-2 timar, og då er feitt eit viktig tilskot i energiforsyninga. Når ein går ein tur med relativt høgt og vedvarande aktivitetsnivå bli glykogenlagra etter kvart tømde. Dette merkar vi ved at vi blir slappe, fordi nervesystemet reagerer på fall i blodsukkeret, men også fordi muskencellene får for lite sukker til forbrenning.

Når ein går på lange turar er det veldig viktig at ein bygger opp att glykogenlageret i løpet av natta, og at ein fyller på med mat gjennom heile dagen. Mesteparten av karbohydrata vi tek inn bør vere komplekse karbohydratar, som grovt brød, kornprodukt, havregryn, ris pasta og poter. Og det største måltidet vi bør ha er på kvelden, nettopp for å byggje opp igjen glykogenlageret i løpet av natta. Når vi tek pausar i løpet av dagen, kan vi godt ete simple karbohydratar for å få opp blodsukkert litt fort, men då saman med komplekse karbohydratar. For om vi berre et simple karbohydratar stig blodsukkeret fort, men vi blir også tomme ganske fort.

Til frukost er det lurt å ha noko varmt som gir mykje energi, varme og gjer deg god og mette og klar til ein ny dag med ein lang tur. Då er havregraut eit godt alternativ, og for å gjere han litt meir spennande og velsmakande kan du ha nøtter, rosiner, sukker og kanel på han. Om du ikkje likar dette kan det vere lurt å lage ei frukostblanding heime der du blander det du likar og hell varmt vatn elle mjølk over når du kjem dit. Det er også lurt å ha noko varmt å drikke til slik at du får skikkelig varmen i deg. Det som også er lurt å gjere er å fylle varm drikke på termosen, slik at du har det utover heile dagen.

Vinterfriluftsliv - skitur 1&2

Sogndalsdalen

Før turen til Rindabotn lærde me litt om korleis me skulle ferdast i vinterfjellet. Me lærde litt om når det var skredfare, korleis me kunne sjå kvar vinden hadde kome frå og danna skavlar, korleis klede det var lurt å ha med og på seg, litt om mat i vinterfjellet, og me planlagde kor me skulle gå.

Me blei henta utanfor nyeskulen og køyrde opp på parkeringsplassen i Rindabotn. Der i frå gjekk me opp til raude-kross-kassen der me tok ein liten pause. Opp mot dette punkte var det tre grupper, ei om gongen, som bestemmte kvar me skulle gå. Me så på ledelinjer som vinden, som me hadde søk opp i timen før om kvar den skulle komme frå, hytter, knausar, og sjølvsakt skiløypa som me gjekk i. Ut frå desse visste me kvar me var og kvar me skulle.

Så var det neste gruppe sin tur til å lede ann, og det leda ann opp til rysete, der me skulle gå ut av løypa og ut i laussnøen. No var det viktig å sjå etter plassar der det kunne være fare for skred. Når me gjekk ut i laussnøen var det ei ny gruppe so leda ann, og me gjekk mot Skavassgrovi. Etter dette var det Torgeir som leda ann opp mot Skavasshaugane. Me valgte å ikkje gå heilt opp på toppen, fordi det var så mykje vind, og me hadde litt dårleg tid.

På veg opp mot skavassgrovi måtte Kristina og Vegard snu, fordi Vegard vart dårleg og hadde problem med å komma seg opp, fordi han hadde gløymt feller. Når me skulle køyra ned igjen valgte me å køyra rett nord i staden før å køyra tebake der me kom frå. Det var mange som hadde store problem med å halde seg på føtna. Alle datt som fluger ned i snøen bortsett frå meg, Marianne, Jonas og Torgeir. Kjersti var den som hadde det styggaste fallet. Det såg skikkeleg styggt ut ei stund, men heldigvis var det berre naseblod, og ho var klar for å køyre vidare.

Me brukte litt lengre tid enn det me hadde tenkt at me skulle gjere på nedoverturen, noko som me lærde av te neste tur. Det var og mange som frøys på grunn av at det regna og blåste masse. Så klesvalget var nok noko me jobba med til turen på Kaupangerskogen.

Kaupangerskogen

Før turen til Kaupangerskogen fekk me vite ruta me skulle gå opp på pikkhaug. Me skulle gå frå Goro, nordvest på ein sti mot ei kraftlinje, når me møtte kraftlinja skulle me gå mot vest til me kom til Ospeseter. Frå Ospeseter skulle me gå mot nord til meigjen traff kraftlinja der ho kryssa ein sti. Me skulle følgje kraftlinja, nordvest, til ho har ein "knekk", då skulle me gå nord mot Pikkhaug. Det var plan A, plan B var å snu om me ikkje klarde å komme heilt opp, kriseplanen var at me hadde ein bil på Goro.

Denne turen kunne ikkje eg vere med på på grunn av sjukdom.

-Oda